Չէ,տխուր չեմ.......պարզապես ժպտալ չեմ ուզսւմ:Ես չեմ խենթացել,պարզապես կյանքն եմ հասկացել:Ես չեմ տանջվում,պարզապես ուրիշ եմ դարձել:Ես չեմ փախչում,պարզապես մենակ մնալ եմ ուզում:ღღ
Երանի չվերջանար մանկությունս…Մնայի այն փոքրիկ երեխան,որ ոչինչ չէր հասկանում կյանքից,որ լավ ու վատ մարդկանց չէր տարբերում: Ե՞րբ կորավ այդ ամենը:Ինչու՞ ենք բոլորս միայն կարոտով ու <<երանի>>-երով հիշում այդ ամենը